dün gece, dalgın karanlık bi saatte, içim daralmışken aldım elime yine bu kitabı. biliyorum aslında öyle ruh hallerinin kitabı olmadığını. iyice karartıyor insanın ruhunu. ne yapsa bilemiyor insan...
neyse geçti gitti. sabah kuş sesleriyle uyandım yine..
bi parça alıntılayım kitaptan...
"karanlık, uzun geceler vardır. kapalı gözlerle uzandığım. birkaç saatin bana ait olduğu karanlıklar. bazan fırtına sesi işitilir. bazan pancurların çinkolarına gür yağmur damlaları çarpar. içime denk gelir yağmurun coşkusu, ıslaklığı. çoğu kez sokak köpekleri havlar. köpek havlamaları, bir köyde ya da orman kıyısında bir evde yattığım duygusunu uyandırır bende. hiç bitmesin isterim havlamaları. sabah kalkınca bahçeye, kıra çıkayım isterim. yazı yazarım bu saatlerde. uzun uzun. hep düşlerde yazmaktır bu. kalkmak isterim. kalkarsam, denize vuran ışıkların parlaklığını görürüm. ve ağaçların koyu gölgelerini. evler, geceden daha karanlıktır. bazı odalarda ışık yanar. uyandığımda yitmiştir yazdıklarım."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder