külçe

konuşulmayan ufacık bir şey bile ne büyük yük oluyor insanın üzerinde. yerli yersiz kaygılarla konuşmayı erteledikçe ne büyük haksızlık yapıyoruz aslında kendimize. ne büyük eziyet çektiriyoruz. aslında hayat bir yandan akıp giderken aklımızın bir köşesinde nasıl bir külçe taşıyoruz.

uzun zamandır o külçeyle yaşıyordum ben farkında olmadan. ne zaman ki döktüm içimdekileri o külçenin ne büyük bir eziyet olduğunu anladım. yapmamalı insan kendine bunu, ertelememeli.

velhasıl kurtulun efendim külçelerinizden...

fotograf alakasız, mardin'e gittim geldim ben fotografı. bir mardin yazısı da yazmalıyım belki:)