zor günler

martın 1'inde okuduğum aylık astroloji haritamda mart ayının muhteşem geçeceğini, belki hayatımın aşkını bulacağımı vs. söyleyen susan miller teyzemize buradan sevgilerimi gönderiyorum. martın ilk onbeş günü son yılların en abuk günleriydi herhalde.

önce kedik gitti malumunuz. (bkz: bir önceki post)

sonra 8 mart da dedemi kaybettik. ağırlaşmıştı durumu son zamanlarda yazmıştım şurda. belki içten içe bekliyorduk ama zor oldu. çok zor oldu...

şöyle bir şey yazmıştım sözlüğe sıcağı sıcağına dedenin ölmesi başlığına:

garip bir hissiyat yaşatıyor bünyede. üzüntü desen, değil. onun adına rahatlama desen, değil. garip bir hissiyat dedim ya, öyle işte. çok severim dedemi ben, gerçekten çok. öğrendiğim andan itibaren bir damla bile gözyaşı dökmedim. hep güzel anlar geliyor gözümün önüne. çocukluğum, akyazı, teras, sultanahmet bir de kulağımda hep "napıyosun dede?" sorusuna verdiği "göbek atıyom" derkenki sesi. son ziyaretine gittiğimde iyi görmemiştim hiç, hatırlayamıyorum şimdi o hallerini. hatırlamayayım da hep buradaki gibi gelsin gözümün önüne.

çok özlerim ben onu, şimdiden biliyorum...

sonra cenaze günü zibidi gibi giyinmemden, sonrasında hissizleşmemden en son üzüntüden kaynaklı ufak bir donma tehlikesi atlattım. sonrasında taziyeydi, koşturmacaydı iyice yoruldum. pazar günü göğsüme oturan adam yüzünden kendimi acilde buldum. bi kolumda serum, ağzımda oksijen maskesi 3 saat takıldım. akciğer filmleri vs derken zatüre başlangıcı ve ortakulak iltihabı teşhisiyle bi poşet ilaçla eve sepetlendim.

şimdi üç gün boyunca hastaneye gideceğim bi saat çeşitli ilaçlarla şenlendirilmiş oksijeni alacağımi kafayı bulup evime döneceğim...

hayat zor oluyo bazen...

heee kedik döndü bu arada. küçük olduğu için risk az olsa da hamiledir beki de...