çok şiir düşkünü bi insan değilim ben. karşımda biri şiir okuduğunda gülmemek için zor tutarım kendimi çoğunlukla (istisnalar oluyor arada ama genel olarak hödük bi insanım galiba)
ama bazı şiirler var sevdiğim, arada açıp okumak istediğim. işte o şiirlerden biri mesela bugünkü konumuz. bi arkadaşımın blogunda görüp "ah ulan, ne güzel şiir bu, ben de koyayım bloguma" dedirtti. İşte o şiir.
bu da benden gelsin öyleyse Can Yücel çevirisiyle Shakespeare...
vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.
değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
değil mi ki ayaklar altında insan onuru,
o kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,
ezilmiş, horgörülmüş el emeği, göz nuru,
ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,
değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
değil mi ki kötüler kadı olmuş yemen' e
vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,
seni yalnız komak var, o koyuyor adama.
1 yorum:
güzell
Yorum Gönder