27 Ocak 2010 Çarşamba

eski

garip hissiyatlar... kar yağıyor yine. az önce perdeyi açıp, ışığı kapatıp uzandım yatağa. karşıdaki binadaki turuncu avizeye baktığımda kar tanelerini görebiliyordum. gözlerimi kapattım. geçmiş geldi gözümün önüne. pek gitmiyor bu ara zaten.

sokullu'da hacı emmi'nin evindeyiz. pek mutlu olduğum dönemler. kar o zaman daha bir heyecanlandırıyor benim. artık biraz burkuyor içimi. yatağım camın kenarında. başımın ucunda kalörifer. ev en üst katta. yatınca sadece gökyüzü gözüküyor. yine "kar yağacak" diye bağırıyor haberler. heyecanla bekliyorum ben de. uyuyoruz. hatta hastayım ben galiba. gece bi ara uyanıyorum. gökyüzüne bakıyorum. ne gözlüğüm ne lensim var gözümde ama kızıl gökyüzünde süzülen bir şeyler olduğunu görebiliyorum. huzur huzur bakıyorum. zaten huzursuz olacak bi durum da yoktu o zamanlarda. garip...

şimdi turuncu avizeye bakıp özledim.

1 yorum:

Nazpek dedi ki...

Merhaba
yazınızı okurken bende tuhaf hissiyatlara daldım netekim bizimde ilk evimiz sokulludaydı.